نمایشگرهای کریستال مایع (LCD) 

نمایشگرهای کریستال مایع معروف به LCD از آن دسته دستگاه‌هایی هستند که عالم و آدم به‌خودشان حق می‌دهند تا درباره آن‌ها اظهارنظر کنند. اما کمتر کسی به فناوری بسیار زیبایی که در بطن این دستگاه نهفته است توجه می‌کند. عموم مرتبطان با دنیای IT این‌گونه می‌اندیشند که جایگزینی نمایشگرهای طناز LCD با نمونه‌های کاتودی (CRT) به سهولت ممکن نیست و سالیان بسیاری صرف خواهد شد تا این سوسول‌های کریستالی جای در پای قدرتمندان عرصه نمایش (CRT) بگذارند. امکان دستیابی به کریستال ‌مایع در سال 1901 میلادی مطرح و در سال 1911 نیز ساختار و مشخصات آن را تشریح‌ شد. سال 1936 شرکت تلگراف بی‌سیم مارکونی حق امتیاز انحصاری تولید لامپ‌های نورانی کریستال ‌مایع را از آن خود کرد. این امر تا سال 1963 مسکوت ماند تا اینکه در این سال مقاله‌ای به ‌قلم دکتر جرج گری با عنوان ساختار مولکولی و خصوصیات کریستال‌های‌ مایع منتشر شد. تلاش‌ها برای عملی ساختن ایده نمایشگر کریستال‌ مایع در سال‌های پایانی دهه ‌شصت میلادی با همت دکتر جرج گری و موسسه سلطنتی RRE انگلستان قدرت بیشتری گرفت که در نهایت با همکاری تیم تحقیقاتی دانشگاه Hull نخستین نمایشگرهای کریستال ‌مایع ساخته شدند. اولین LCD به‌ دردبخور توسط شرکت RCA در سال 1968 با سرپرستی جناب جرج هیلمایر که بعدها شرکت Optel را بنیان نهاد معرفی شد. این LCD از فناوری DSM استفاده می‌کرد که بعدها توسعه یافت. اما اولین LCD آدمیزادی که قابل تولید انبوه و البته قابل اعتماد برای سرمایه‌گذاری بود، نه در آمریکا که در سوئیس و در سال 1970 پابر عرصه وجود نهاد. کار روی این سیستم‌ها شدت بیشتری گرفت. دوم اولین پانل نمایشگرهای LCD که از شیوه Active Matrix برای نمایش و مدیریت صفحه‌نمایش استفاده می‌کردند، در سال 1972 تولید شدند. دکتر پیتر برادی در سال 1975 برای توصیف شیوه مدیریت و تغییرات المان‌های تصویری این نمایشگرهای از واژه شبکه ‌فعال یا Active Matrix (AM) استفاده کرد که از لحاظ مفهومی و کارکرد واقعی در برابر شبکه غیرفعال یا Passive Matrix (PM) قرار می‌گیرند. در نمایشگرهای کریستال ‌مایع PM برای مدیریت پیکسل‌های هر ردیف یا ستون از یک مدار الکتریکی استفاده می‌کردند. اطلاق نام Passive Matrix به‌معنی شبکه‌ غیرفعال به این نمایشگرها بدین علت بود که پیکسل‌های هر ستون یا ردیف تا زمان تغییر وضعیت توسط مدار الکتریکی موظف به حفظ شرایط روشنایی خود بودند.

 آمریکا مسیر اینترنت را بر روی کشورهای دشمن مسدود خواهد کرد  

هرچند که تا این زمان جزئیات مربوط به طرح "جرج بوش" رئیس جمهور ایالات متحده در رابطه با ایجاد محدودیت در دسترسی به شبکه اینترنت برای کشورهایی که "دشمن" خوانده می شوند بیان نشده است اما کارشناسان پیش بینی می کنند دنیای مجازی بیش از پیش شاهد میدان مبارزه با تروریسم خواهد بود.

سخنگوی مرکز استراتژی امنیت ملی آمریکا در اوائل هفته ای که گذشت در کاخ سفید پیرامون این طرح اعلام داشت: "قطع امکان استفاده از شبکه اینترنت، سیستم های ارتباطی، رد و بدل اطلاعات، نصب سیستم های ردیابی و کنترل سیستم هایی که از منابع ما استفاده می کنند از اهداف این برنامه است."

طرح موسوم به ایجاد امنیت در زیر ساخت های اطلاعاتی اینترنت که در سال 2006 به تایید دولت امریکا رسیده بود به منظور ایجاد فضایی ایمن تر و همچنین با این پیشنهاد که برای جلوگیری از مورد حمله واقع شدن باید پیش دستی کرد و به تهدیدهای احتمالی حمله کرد، در حال اجرا می باشد.

هر آنچه که در فکر دولت مردان آمریکایی برای اجرای چنین طرحی باشد، جورج بوش اخیرآ در رابطه با اینترنت از آن به عنوان ابزاری نام برده است که در دست کشورهای دشمن است و به همین علت منابع غنی اطلاعاتی در آن آسیب پذیر می باشند.

در متن یک سند رسمی که توسط دولت آمریکا منتشر شده چنین آمده است: "اینترنت به عنوان فضایی جهت کسب تجارب تبدیل شده است، تروریست ها از این محیط مجازی برای برنامه ریزی کمپ های آموزشی خود در دنیای واقعی استفاده می کنند. به منظور ایجاد محدودیت برای این فعالیت های خرابکارانه پیامی قاطع برای آنها خواهیم داشت. هدف ما آن است که دسترسی اینترنت را بر روی دشمنان تروریست خود قطع نماییم تا نتوانند از آن برای آموزش، استخدام سرباز و برنامه ریزی برای حملات خود استفاده نمایند."